Μαριάννα: 1ο Πείραμα
Πειραματιζόμαστε πάνω στην έννοια της κινητικής αντίληψης και απόδοσης.
Πως θα αποδώσω λεκτικά ή/ και κινητικά το κινητικό υλικό που είδα.
Κινούμαστε στο χώρο με κλειστά μάτια, όταν ακούσουμε την οδηγία κάνουμε παύση. Προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε το σχήμα του σώματος μας και τη θέση του στο χώρο. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται 4 φορές και έτσι έχουμε 4 θέσεις στο χώρο. Κινούμενοι από τη μία θέση στην άλλη δημιουργούμε το κινητικό μας υλικό.
Α. Μαθαίνω το κινητικό υλικό που έχω φτιάξει σε κάποιον άλλο.
Πως νιώθω βλέποντας κάποιον να κάνει το υλικό μου? Αλλάζει η αντίληψη που είχα γι αυτό?
Β. Βλέπουμε το κινητικό υλικό που έχει δημιουργήσει κάποιος και προσπαθούμε να το αποδώσουμε λεκτικά ή κινητικά.
1. Βλέπουμε το υλικό- κάποιος περιγράφει λεκτικά τι είδε, ενώ κάποιος άλλος κάνει ό,τι είδε χωρίς να επηρεάζεται από αυτόν που μιλάει.
Ποια η σχέση μεταξύ της περιγραφής που ακούμε, και του υλικού που βλέπουμε?
Αυτός που κάνει το υλικό μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος από αυτά που ακούει?
2. Βλέπουμε το υλικό- κάποιος κάνει ό,τι είδε, ο επόμενος κάνει ό,τι είδε απ τον προηγούμενο κ.ο.κ.
Πως άλλαξε το πρωταρχικό κινητικό υλικό? Ποια η σχέση του τελικού υλικού με το αρχικό?
3. Βλέπουμε το υλικό- Ταυτόχρονα τρία άτομα κάνουν ό,τι είδαν χωρίς να επηρεάζονται από τους άλλους. Στη συνέχεια κάνουν και πάλι ό,τι είδαν μόνο που αφήνουν να επηρεαστούν από τους υπόλοιπους.
Παρατηρήσεις
Οι περισσότεροι απαντήσαμε ότι νιώσαμε πολύ περίεργα βλέποντας κάποιον να κάνει το υλικό που δημιουργήσαμε. Είπαμε ότι βλέποντας το σαν θεατές, μας έδωσε μία διαφορετική εικόνα από που είχαμε στο μυαλό μας όταν το κάναμε.
Ήταν αρκετά δύσκολο να απαντήσουμε στην ερώτηση "Τι είδες".
Διαπιστώσαμε ότι όταν προσπαθούσαμε να αποδώσουμε λεκτικά αυτό που είδαμε, κυριάρχησε η τάση να το ερμηνεύουμε, μέσω μίας λογικής ιστορίας που κατασκεύασε ο εγκέφαλος μας, π.χ. "είδα μία κοπέλα να περπατάει στην άμμο και να μαζεύει βότσαλα.."
Κάποιες από τις απαντήσεις στην ερώτηση "γιατί απαντάς μέσω μιας ιστορίας?" ήταν "γιατί έτσι καταφέρνω να ανακαλώ στη μνήμη μου αυτό που είδα", "γιατί μόνο έτσι μπορώ να το περιγράψω", "δεν ξέρω γιατί, το έκανα αυθόρμητα".
Η κινητική απόδοση ήταν πολύ πιο πιστή και δήλωνε ότι είχαμε παρατηρήσει σαφώς πολλά περισσότερα από ό,τι μπορούσαμε να εκφράσουμε λεκτικά.
Το αρχικό κινητικό υλικό υλικό άλλαξε αρκετά περνώντας από το ένα άτομο στο άλλο κι έτσι στο τέλος μεταλλάχθηκε σε κάτι νέο. Ήταν ενδιαφέρον να παρατηρούμε ταυτόχρονα τα άτομα να κάνουν αυτό που είδαν- μιας και όλοι έκαναν κάτι διαφορετικό. Δημιουργήθηκαν ενδιαφέρουσες συνθέσεις και σχέσεις μεταξύ των ατόμων.
Αγγελική: Πειραματιζόμαστε με βάση τις ιδιότητες των μαγνητών.
Στην αρχή χρησιμοποιούμε τις παλάμες μας. Οι όμοιες πλευρές τους απωθούνται, ενώ οι αντίθετες έλκονται. Συνεχίζουμε σε ζευγάρια, και μετά σε ζευγάρια χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά όλο το σώμα. Συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν πιο κατανοητό και λειτουργικό όταν χρησιμοποιήσαμε όλο το σώμα.
Προσπάθεια οργάνωσης του χάους..
Κινούμαστε όπως θέλουμε στο χώρο। Όταν ακούσουμε παλαμάκι, κινούμαστε με βάση την ιδιότητα των μαγνητών έχοντας προκαθορίσει από πριν, ποιος επηρεάζει ποιον κτλ.
