Μαριάννα: 4ο Πείραμα

Πρότεινα να σηκωθεί ένας ένας και να χορέψει κρατώντας ό,τι του έχει μείνει, ό,τι του αρέσει από όλα αυτά που έχουμε κάνει- να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να κάνει ό,τι νιώθει.

Είναι μία προσπάθεια να αφήσουμε το βουβό μας ημισφαίριο (εξωλεκτικό σύστημα) να εκφραστεί χωρίς να κρίνουμε, ή να ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά του. Προσπαθήσαμε να δούμε αν το κινητικό υλικό μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που σκεφτόμασταν εξ αρχής όταν το δημιουργούσαμε. Αν η κίνηση που δημιουργήθηκε μπορεί να με τροφοδοτήσει με καινούριες σκέψεις, συναισθήματα- αν μπορεί να με κάνει να ανακαλύψω καινούρια πράγματα.

Παρατηρήσεις

Για την Αγγελική λειτούργησε πολύ ωραία και προέκυψε ένα πολύ ενδιαφέρον σόλο. Το πρόβλημα βέβαια για άλλη μία φορά είναι ότι μάλλον δεν μπορεί να το ξανακάνει!

Δυσκολευόμαστε πολύ να κρατήσουμε το υλικό που προκύπτει από τους αυτοσχεδιασμούς γιατί δεν μπορούμε ύστερα να το αναπαράγουμε.

Χορογραφία

Εκείνη τη μέρα γεννήθηκε επίσης και η ιδέα αυτού που μετά ονομάσαμε κλάσμα, όταν αυτοσχεδιαστικά, και ενώ "παίζαμε" η αγγελική έπιασε το χέρι της Πανωρέας. Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι η Πανωρέα ερμήνευσε τα ενωμένα χέρια σαν γραμμή κλάσματος και προτείναμε στην Αγγελική να αυτοσχεδιάσει με τον αριθμό της, ενώ η Αγγελική το ερμήνευσε σαν ένα ισχυρό δεσμό μεταξύ δύο ατόμων.